Agenda

U bent uitgenodigd om, samen met het Judakoor, de Heer te mogen prijzen in een samenzangdienst. We mogen Hem loven voor hetgeen Hij voor ons gedaan heeft: Hij is op aarde gekomen om ons te verlossen. Maar er is ook een toekomst waar wij op hopen: Hij komt weer terug op aarde!

Op 1^e kerstdag vieren wij de geboorte van Jezus Christus.

Onze Verlosser en zaligmaker is gekomen in het menselijk vlees (Luk. 2:1-7). De Zoon des mensen is gekomen om zalig te maken dat verloren was (Matth. 18:11).

Na de zondeval, door de mens, is de belofte in het Kerstfeest, met de komst van Jezus Christus vervuld dat er een Verlosser zou komen om de mensen te redden. Want gelijk door één mens de zonde in de wereld ingekomen is, en door de zonde, de dood; en alzo de dood tot alle mensen doorgegaan is, in welken allen gezondigd hebben is nu door dien Enen, namelijk Jezus Christus, Die rechtvaardig is de genade over alle mensen gekomen (Rom. 5: 12-21).

“Opdat, gelijk de zonde geheerst heeft tot den dood, alzo ook de genade zou heersen door rechtvaardigheid tot het eeuwige leven, door Jezus Christus onzen Heere. (Rom. 5:21)

Door de komst in het vlees, als kind geboren in Bethlehem stal. En Zijn verlossingswerk voor alle mensen volbracht aan het kruishout op Golgotha, door Zijn lijden, strijden, sterven en opstanding mogen mensenkinderen -uit genade, door het geloof- verlossing ontvangen en zijn weer kinderen van God gemaakt, door de verdienste van Jezus Christus (Gal. 4: 4-7).

“Ere zij God in de hoogste hemelen, en vrede op aarde, in de mensen een welbehagen.” (Luk. 2:14).

Op Palmzondag vieren wij dat Jezus Christus, zittende op een ezel, Jeruzalem binnenrijdt en met gezang, palmtakken en klederen op de weg wordt onthaald. Hij wordt als Koning ontvangen, volgens de oude voorspelling in Zach. 9:9. Even later zal het volk roepen om Zijn doodstraf: “Kruisig Hem!” (Matth. 27:22). Palmzondag is de laatste zondag van de Veertigdagentijd en de eerste dag van de week van Goede Vrijdag.

Mark. 11:1-11.

Goede Vrijdag is de vrijdag voor Pasen. Op deze dag gedenken wij dat de Heer voor onze zonden is gestorven aan het kruishout op Golgotha. Hij heeft Zijn leven gegeven voor Zijn schapen en de wil van de Vader volbracht (Joh. 17:4). Het is volbracht! (Joh. 19:30).

Matth. 27: 33-56.

Wij vieren met Pasen dat Christus is opgestaan uit de dood. Na Zijn kruisiging en Zijn dood kon het graf Hem niet houden. Pasen is het feest van de Opstanding! Er is vergeving van alle zonden en schuld mogelijk, omdat Jezus de schuld op Zich genomen heeft toen Hij stierf aan het kruishout van Golgotha. En Hij heeft de dood overwonnen en is opgestaan en heerlijk uit Zijn graf gegaan! De laatste vijand, deze is de dood, is te niet gedaan (1 Kor. 15: 1-58).

Matth. 28: 1-10.

Hemelvaartsdag

Op de veertigste dag na Pasen vieren wij de Hemelvaart van onze Heer en Heiland.

Na de Opstanding, de verschijningen van onze Heer en Heiland aan Zijn discipelen en de opdracht die Hij hun geeft om het Evangelie te prediken, vaart de Heer ten hemel, volgens de eerdere voorzegging van de Heer: “Het is u nut, dat Ik wegga; want indien Ik niet wegga, zo zal de Trooster tot u niet komen; maar indien Ik heenga, zo zal Ik Hem tot u zenden.” (Joh. 16:7). Zodat de belofte, van het ontvangen van de kracht des Heiligen Geestes, Die al eerder ontvangen is op de Paasavond (Joh. 20:22) in kracht openbaar zal worden op het Pinksterfeest en Zijn getuigen zullen zijn tot aan het uiterste der aarde (Hand. 1:8).

De Heer en Heiland is in Zijn hemelvaart tot Zijn Vader gegaan om te zitten ter rechterhand (Mark. 16:19). God heeft Hem een hoge plaats gegeven, aan Zijn rechterhand als Leidsman en Redder (Hand. 5:31). En die in de hemel, op de aarde en onder de aarde zijn, zullen allen de knieën buigen, voor Hem nederbuigen en belijden dat Jezus Christus de Heere is, tot heerlijkheid God des Vaders. (Fil.1:9-11).

En wij verlangen naar Zijn wederkomst, dat Hij ons opneemt in Zijn heerlijkheid en daarna zichtbaar zal wederkomen op de wolken des hemels gelijk als Hij is opgevaren (Hand. 1:11).

Handelingen 1:4-14.

Pinksteren

Met Pinksteren, vijftig dagen na Pasen, vieren wij de uitstorting van de Heilige Geest.

De belofte die de Heer heeft gedaan om de Trooster te schenken (Joh. 16:7) is nu openbaar geworden op het Pinksterfeest. “En er geschiede haastelijk uit den hemel een geluid, gelijk als van een geweldigen, gedreven wind, en vervulde het gehele huis, waar zij zaten. En van hen werden gezien verdeelde tongen als van vuur, en het zat op een iegelijk van hen. En zij werden allen vervuld met den Heiligen Geest, en begonnen te spreken met andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken.” (Hand. 2:2-4).

De Trooster is de Heilige Geest, Die ons in de Goddelijke waarheid zal leiden. De Heilige Geest zal ons alles leren, wat ook Jezus toen Hij op aarde was aan de mensen heeft gedaan. Het werk van onze Heer en Heiland op aarde gaat door, maar nu door de Heilige Geest (Joh. 14:15-18). De Heilige Geest is door God gezonden in de Naam van Jezus en zal ons indachtig maken alles wat onze Heer en Heiland gezegd heeft (Joh. 14:26).

Handelingen 2:1-35

Op deze dag gedenken wij de Hervorming. Waar Luther zijn 95 stellingen bekendmaakte en het begin van de Hervorming inluidde is het tevens zo dat wij gedenken de overgang van de Hervorming naar de Apostolische tijd waar de Heer in 1830 de ambten en gaven terug heeft geschonken aan Zijn Kerk.

In de Hervorming lag alrede deze belofte van de spade regen. De regen is het beeld van de uitstorting van de Heilige Geest (Hebr. 6: 4, 7). In deze Hebreeën verzen worden de christenen, die de Heilige Geest deelachtig geworden zijn, vergeleken met de aarde, die de regen indrinkt. (BvoT, 5^e druk, blz. 75).

In Hosea en Joël staat geschreven over de uitstorting van de Heilige Geest in het begin van de christelijke Kerk, de vroege, en die aan het einde van de Kerk, de spade (late) regen (Hos. 6:3 en Joël. 2:23).

Bij de Hervorming vormden de vier hoofdhervormers, Luther, Melanchton, Calvijn en Zwingli -hoewel in ondergeschikte geloofsbegrippen hier en daar verschillend- in hoofdzaak: het weer op de kandelaar stellen van het licht van het Evangelie.

Zij vormden samen één geheel, een eenheid in Christus. Ze vulden elkaar aan. Wat de een aan gaven miste, bezat de ander. Door deze vier, in karakter zo geheel verschillende mensen oefende Christus Zijn vier ambten uit, en was in de hervormingsmannen Zelf de Hervormer.

In de moedige, standvastige Luther was het apostelambt vertegenwoordigd of de geheiligde moed en wilskracht waarvan de sterke, moedige leeuw het beeld is: eerste cherub (Openb. 4:7). In de zachtmoedige, liefdevolle Melanchton vinden we helemaal het herderlijk ambt terug, of het geheiligd gevoel en geduld waarvan de geduldige, arbeidzame jonge os (kalf) het beeld is: tweede cherub. De doordenkende, werkzame Calvijn toont ons het evangelistenambt, of het geheiligd menselijk verstand en begrip, waarvan het verstandig mensengezicht het beeld is: derde cherub. In de opgewonden, vurige Zwingli tenslotte zien we het profetenambt of de geheiligde, hoogzwevende verbeeldingskracht, waarvan de adelaar, “die de zon in ‘t aanzicht boort” het juiste beeld is: vierde cherub. Zo zal men niet alleen in de hervormers, maar ook steeds in iedere gelovige leraar een van deze vier karakters het sterkst zien uitkomen: de geloofsmoed, de zachtmoedigheid, het verstand of de profetische ijver (BvoT, 5^e druk, blz. 67).